Chrystus rzeźba w dębie XVII wiek 63 cm

Figura Chrystusa – rzeźba drewniana z XVII/XVIII wieku

Opis dzieła:

Wyjątkowa rzeźba przedstawiająca Chrystusa, wykonana z dębowego drewna, stanowi doskonały przykład sztuki sakralnej z okresu baroku lub późnego renesansu, datowanego na XVII lub XVIII wiek. Przeznaczona do powieszenia na ścianie, zachwyca swoją formą i precyzją wykonania. Figura wyraża głęboką emocjonalność i dramatyzm pasji Chrystusa, co jest szczególnie widoczne w mistrzowsko wyrzeźbionych detalach – od układu nóg i stóp, przez wyeksponowane żebra, po pełne cierpienia oblicze zwieńczone koroną cierniową.

Forma rzeźby, choć lekka wizualnie, niesie ze sobą powagę i duchową głębię, idealnie oddając symbolikę Męki Pańskiej. Układ ciała oraz subtelne wychylenie ku przodowi wskazują na znakomite opanowanie sztuki kompozycji przez nieznanego artystę, który w swoim dziele połączył realizm z mistyczną aurą.

Tło historyczne:

Rzeźby sakralne z tego okresu, szczególnie te wykonane w drewnie, były integralnym elementem wyposażenia kościołów i kaplic. Sztuka XVII i XVIII wieku, zwłaszcza barokowa, koncentrowała się na wzbudzaniu emocji i duchowego uniesienia u wiernych. Figury przedstawiające Chrystusa ukrzyżowanego miały za zadanie przypominać o cierpieniu Zbawiciela oraz o tajemnicy odkupienia. Często umieszczano je na krucyfiksach, w ołtarzach lub w specjalnie wydzielonych miejscach, gdzie wierni mogli zatrzymać się na modlitwę.

Wykorzystanie drewna, w tym przypadku dębu, było charakterystyczne dla warsztatów rzeźbiarskich w Europie Środkowej, Zachodniej i Południowej. Dąb, jako materiał trwały i łatwy do rzeźbienia, pozwalał artystom na tworzenie bogatych detali. Drewno często pokrywano polichromią, aby dodać rzeźbom realizmu i uczynić je bardziej wyrazistymi. Polichromia w tej rzeźbie, choć nosi ślady upływu czasu, nadal podkreśla dramatyczny charakter postaci Chrystusa.

W tym okresie bardzo często inspirowano się dziełami włoskich mistrzów, takich jak Bernini, który zasłynął ze zdolności uchwycenia emocji w rzeźbach. W Europie Środkowej barokowa sztuka sakralna rozwijała się w klasztorach i przy dworach magnackich, gdzie zamawiano figury do prywatnych kaplic i świątyń. Motyw Chrystusa ukrzyżowanego, z wyraźnie podkreśloną fizycznością i cierpieniem, był także zgodny z zaleceniami Soboru Trydenckiego (1545–1563), który podkreślał rolę sztuki w pogłębianiu pobożności.

Stan zachowania:

Rzeźba, choć liczy sobie setki lat, zachowała się w dobrym stanie, z delikatnymi ubytkami polichromii, które odsłaniają kolejne warstwy werniksu nakładane przez stulecia. Te drobne niedoskonałości nie odbierają jej uroku, a wręcz przeciwnie – dodają autentyczności i historycznego charakteru. Na rewersie umieszczono dwa małe dystansowe klocki, które umożliwiają wygodne zawieszenie figury na ścianie.

Wymiary:

• Wysokość: 63 cm
• Szerokość: 20 cm

Podsumowanie:

Ta rzeźba to nie tylko przykład wybitnej sztuki sakralnej, ale także świadectwo historii i duchowej głębi epoki. Z jej pomocą można przenieść się w czas, gdy sztuka pełniła funkcję nie tylko dekoracyjną, ale także katechetyczną, wzbudzając w wiernych głębokie przeżycia religijne. Idealny element dla kolekcjonerów oraz miłośników historii i sztuki chrześcijańskiej.